Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
bərəltmək — gözlərini (gözünü) bərəltmək – 1) qorxudan, acıqdan, şiddətdən, təəccübdən, heyrətdən, çaşqınlıqdan gözlərini geniş açmaq, ağartmaq. Bənə hər qəzetçi bərəldir gözün; Yazır hey qəzetlərdə məktəb sözün. M. Ə. S.. Mustafa çığırır, həkim istəyir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cəridə — is. <ər.> köhn. Qəzet. <Qəzetçi:> Mən cəridəm dolmaq üçün mətləbi uzatmışam. M. Ə. S.. Hərənin bir etiqadı var, hər cəridənin bir məsləki var, hər yazıçının bir mətləbi var. . C. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dərin — sif. 1. Səthindən, yaxud ağzından dibinə qədər xeyli məsafə olan, böyük dərinliyi olan (dayaz əksi). Dərin quyu. Dərin çay. Dərin göl. – Bu dərə, dərin dərə; Suları sərin dərə; Ovçu maral axtarır; Göstərmə yerin, dərə! (Bayatı). // Dərində olan.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
heç — z. <fars.> 1. Qətiyyən, əsla, bilmərrə, büsbütün. Bu barədə heç təsəvvürüm yoxdur. Bu hadisədən heç xəbərim yoxdur. Heç başa düşmədim ki, nə deyir. Onu heç sayan yoxdur. – <Məşədi İbad:> Heç başa düşmürəm ki, bu nə işdir? Ü. H.. Babam … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ləbləbiçi — is. köhn. Ləbləbi qovurub satan adam. Qəzetçi, inteligent, milyoner, ziyalı, filan; Kababçı, ləbləbiçi ortada arada qalan! C. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müsahiblik — is. Müsahib olma, söhbətdə yoldaşlıq etmə, həmsöhbət olma. Mənə o vaxt qəzetçi dedilər ki, mən Sadıq ilə müsahibliyə başladım. C. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nağılçı — is. 1. Çox nağıl bilən və onları məharətlə danışmağı bacaran adam. Nağılı nağılçıdan öyrən. (Ata. sözü). <Molla Abbas:> Necə nağıl de? Nə zəvzək danışırsan?. . Mən vaizəm, yoxsa nağılçıyam ki, sizə nağıl deyəm? C. M.. <Əsgər> nağılçı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
oxunmaq — məch. 1. Gözdən keçirilərək səslə, ya səssiz qiraət edilmək. Bu kitablar oxunub. – O biri namələr oxunanda çoxlu qəzetçi adları söyləndi. Ç.. . . Qış gecələrini bu ailə müharibə haqqındakı söhbətlərə, ya da bu barədə qəzetdən oxunanlara qulaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ruznaməçi — köhn. bax qəzetçi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əski — 1. sif. 1. Keçmiş, köhnə. Əski adətlər. Əski qayda və ənənələr. Əski moda. Əski üsullarla işləmək olmaz. – Zeynal əski bir şkafı köndələn qoymaqla şüşəbəndi ikiyə bölmüş, açıq qalan yerinə də bir pərdə asmaqla Səlimi öz ailəsindən ayırmışdı. S. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
